Οι διώξεις και οι βασανισμοί που γνώρισαν τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ στα χρόνια 1936-1940 ήταν πρωτοφανή στη μέχρι τότε διαδρομή του Κόμματος. Σύμφωνα με μελετητές της περιόδου: «Σε 45.000 υπολογίζονται οι κομμουνιστές, μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ, που πιάστηκαν και σε 2.000 περίπου οι μόνιμοι κρατούμενοι και εξόριστοι -- 630 στην Ακροναυπλία, 220 στην Ανάφη, 230 στον Αϊ-Στράτη, 170 στην Αίγινα και την Κέρκυρα, 130 στη Φολέγανδρο, 500 στην Τρίπολη και σε άλλες φυλακές, 17 στο Ασβεστοχώρι, 50 στην Ιο, 50 στην Αμοργό και την Πύλο, διάφορες μικροομάδες στα σανατόρια της Αθήνας, της Πάτρας, της Κατερίνης κλπ.».1
Στο ίδιο ΔΟΚΙΜΙΟ διαβάζουμε και τα εξής:
«Ως προς τις συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων της περιόδου αυτής, είναι χαρακτηριστικό ότι "από τις στερήσεις πέθαναν 64 (εις Αγιον Ευστράτιον 40, εις Ακροναυπλίαν 13, εις Φολέγανδρον 4, και εις άλλας ξερονήσους 7). Υπέστησαν διασάλευσιν των φρενών από τας κακουχίας και τα βασανιστήρια, 11 εις Ακροναυπλίαν και 5 εις Αγιον Ευστράτιον, και εις άλλους τόπους φυλακίσεως και εξορίας 100 άτομα, ενώ ησθένησαν βαρύτατα εξ άλλων νόσων 500 και πλέον άτομα"».2 Στις φυλακές της Κέρκυρας πέθανε μετά από απάνθρωπα βασανιστήρια ο γραμματέας της ΟΚΝΕ Χρήστος Μαλτέζος.
Στα χρόνια της τεταρτοαυγουστιανής δικτατορίας βασανίστηκαν περισσότερα από 80.000 άτομα, με σκοπό να υπογράψουν «δήλωση μετανοίας».
