Νίκος Τεμπονέρας: Το ιστορικό των σχολικών καταλήψεων το 1990-91, το βαθύ (ΟΝΝΕΔίτικο παρα)κράτος, η δολοφονία του, οι ένοχοι και οι καταδίκες τους

Πάτρα, μεσάνυχτα 8ης προς 9η Ιανουαρίου 1991. Παρακρατική ομάδα στελεχών της τοπικής ΟΝΝΕΔ με επικεφαλής τον πρόεδρο της και δημοτικό σύμβουλο της Ν.Δ. στην πόλη Γιάννη Καλαμπόκα χτύπησε θανάσιμα με σιδηρολοστό στο κεφάλι τον αγωνιστή καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα, μέλος του Εργατικού Αντιιμπεριαλιστικού Μετώπου, στη διάρκεια βίαιων επεισοδίων που σημειώθηκαν στο υπό κατάληψη Σχολικό Συγκρότημα 3ου και 7ου Γυμνασίου και Λυκείου Πάτρας στην πλατεία Βουδ.

Ηταν η εποχή του περίφημου νομοσχεδίου Κοντογιαννόπουλου (υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης Μητσοτάκη) που έφερνε μεταξύ άλλων την κατάργηση των αδικαιολόγητων απουσιών, την επιβολή «ομοιόμορφης» ενδυμασίας και «πειθαρχικού ελέγχου» της εξωσχολικής ζωής, την επανακαθιέρωση προσευχής αλλά και τη λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ.

Η κατάντια της ομάδας Βασιλάκη-Μπίρμπα-Διονύση Τεμπονέρα

Στην Πάτρα, από το 1985 δραστηριοποιείται το ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (ΕΑΜ) που έχει προέλθει από το ΚΚΕ. Μέλος του οποίου υπήρξε και ο δολοφονημένος από την τοπική ΟΝΝΕΔ και τον πρόεδρό της, αγωνιστής Νίκος Τεμπονέρας.

Αφορμή της αποχώρησης από το ΚΚΕ και η δημιουργία αυτής της οργάνωσης ήταν το ότι η συνδικαλιστική παράταξη του ΚΚΕ, η ΕΣΑΚ, συνεργαζόταν στις εκλογές για την ανάδειξη Δ.Σ σωματείων της περιοχής με την ΠΑΣΚΕ τη συνδικαλιστική παράταξη του ΠΑΣΟΚ, συγκροτώντας αρχικά το Συνδικαλιστικό Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο (ΣΕΑΜ).

Μια ομάδα κομματικών μελών του ΚΚΕ, λοιπόν, αποχώρησε κατηγορώντας την ηγεσία του κόμματος τους για ρεφορμισμό και συγκροτεί το Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο (Ε.Α.Μ) «σαν πολιτική οργάνωση της Εργατικής τάξης μέσα στις σκληρές και πολύπλοκες συνθήκες της ταξικής πάλης στην Ελλάδα, σε σύγκρουση με το καθεστώς της εξάρτησης και τους πολιτικούς εκφραστές του, αλλά και σε σύγκρουση με τον σοσιαλρεφορμισμό και ευρωκομμουνιστικό αναθεωρητισμό, με τη διαστρέβλωση των Μαρξιστικολενινιστικών αρχών στον ιδεολογικό πολιτικό και οργανωτικό τομέα.

Η ίδρυση του Εργατικού Αντιμπεριαλιστικού Μετώπου (Ε.Α.Μ.)

Στις 3.10.1985 η χρεοκοπημένη και αλλοπρόσαλλη ομάδα Φλωράκη διέγραψε την καθοδήγηση της Κομματικής Οργάνωσης (Κ.Ο.) της Πάτρας μαζί με την πλειονότητα των μελών και στελεχών της. Στόχος ήταν η με κάθε θυσία επιβολή της λαθεμένης της γραμμής, η διάλυση της Κ.Ο. της Πάτρας και η υπονόμευση του εργατικού κινήματος της Πελοποννήσου και της Δυτικής Στερεάς.

Η φραξιονιστική αυτή ενέργεια του Π.Γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ δεν ήταν "κεραυνός εν αιθρία". Είχαν προηγηθεί αμέτρητες διαγραφές μελών και στελεχών από άλλες κομματικές οργανώσεις πόλεων και περιοχών.

Ήταν η εποχή που το πογκρόμ διαγραφών στο ΚΚΕ άνοιγε το δρόμο για το 12ο Συνέδριο. Το συνέδριο που με αυταρχισμούς και ψευτοεντυπώσεις θα δικαιολογούσε τη συμβιβαστική στρατηγική που είχε χαράξει το 11ο Συνέδριο. Το Συνέδριο που θα έριχνε το κόμμα ακόμα πιο βαθιά στον οπορτουνισμό, χαράζοντας τη γραμμή για το κοινοβουλευτικό πέρασμα στο σοσιαλισμό!

Τα τρία γράμματα του Νίκου Ζαχαριάδη

1. Συνθήκες δράσης του ΚΚΕ

Οι διώξεις και οι βασανισμοί που γνώρισαν τα μέλη και τα στελέχη του ΚΚΕ στα χρόνια 1936-1940 ήταν πρωτοφανή στη μέχρι τότε διαδρομή του Κόμματος. Σύμφωνα με μελετητές της περιόδου: «Σε 45.000 υπολογίζονται οι κομμουνιστές, μέλη και οπαδοί του ΚΚΕ, που πιάστηκαν και σε 2.000 περίπου οι μόνιμοι κρατούμενοι και εξόριστοι -- 630 στην Ακροναυπλία, 220 στην Ανάφη, 230 στον Αϊ-Στράτη, 170 στην Αίγινα και την Κέρκυρα, 130 στη Φολέγανδρο, 500 στην Τρίπολη και σε άλλες φυλακές, 17 στο Ασβεστοχώρι, 50 στην Ιο, 50 στην Αμοργό και την Πύλο, διάφορες μικροομάδες στα σανατόρια της Αθήνας, της Πάτρας, της Κατερίνης κλπ.».1

Στο ίδιο ΔΟΚΙΜΙΟ διαβάζουμε και τα εξής:

«Ως προς τις συνθήκες διαβίωσης των κρατουμένων της περιόδου αυτής, είναι χαρακτηριστικό ότι "από τις στερήσεις πέθαναν 64 (εις Αγιον Ευστράτιον 40, εις Ακροναυπλίαν 13, εις Φολέγανδρον 4, και εις άλλας ξερονήσους 7). Υπέστησαν διασάλευσιν των φρενών από τας κακουχίας και τα βασανιστήρια, 11 εις Ακροναυπλίαν και 5 εις Αγιον Ευστράτιον, και εις άλλους τόπους φυλακίσεως και εξορίας 100 άτομα, ενώ ησθένησαν βαρύτατα εξ άλλων νόσων 500 και πλέον άτομα"».2 Στις φυλακές της Κέρκυρας πέθανε μετά από απάνθρωπα βασανιστήρια ο γραμματέας της ΟΚΝΕ Χρήστος Μαλτέζος.

Στα χρόνια της τεταρτοαυγουστιανής δικτατορίας βασανίστηκαν περισσότερα από 80.000 άτομα, με σκοπό να υπογράψουν «δήλωση μετανοίας».

Η αλήθεια για το Μελιγαλά

Επί δεκαετίες ακροδεξιές ομάδες, με την ανοχή επίσημων εκπροσώπων της αστικής τάξης, συναθροίζονται στο Μελιγαλά, για να «τιμήσουν» τους «ηρωικούς» όπως λένε νεκρούς, που σφαγιάστηκαν από τους «κομμουνιστοσυμμορίτες»! Φέτος, μάλιστα, επιχειρείται να διοργανωθούν διάφορες εκδηλώσεις με τη συμμετοχή και ξένων νεοφασιστικών οργανώσεων από διάφορες χώρες της ΕΕ, όπου διώκονται οι κομμουνιστές ενώ οι νεοφασίστες δρουν ελεύθερα.

Για τη μάχη του Μελιγαλά έχουν γραφτεί και γράφονται από τους αντιπάλους του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ πάρα πολλά, παραποιώντας τα γεγονότα και την ιστορική αλήθεια. Πρόκειται για μια προσπάθεια συγκάλυψης της εγκληματικής και αντιλαϊκής πολιτικής της αστικής τάξης και σε εκείνα τα χρόνια. Κανενός Έλληνα εργαζόμενου δεν μπορεί να πονάει η καρδιά του για τους ταγματασφαλίτες.
Πληρώθηκαν όπως τους άξιζε.